انسان هزاران سال پیش انسانی بوده که مانند سایر جانوران به صورت طفیلی می زیست و از آنچه طبیعت در دسترس او قرار داده بود معاش خود را تامین میکرد، و نیز موجودی بود که پس از آن همه قرن های یخبندان توانست بقای نوع خود را تامین سازد.

زیباشدن به وسیله ی رنگ یکی از هنرهایی ست که بشر اولیه تجربه کرده است و هم اکنون نیز در میان بعضی قبایل مثل قبایل وحشی آفریقایی رواج دارد.
خال کوبی و شکافتن پوست نیز برای دوام بیش تر زینت بدن و صورت مورد توجه بود و اگر قبلا نوعی وحشی گری به شمار می آمده هم اکنون زنان و مردان متجدد سراسر دنیا حتی در ایران اسلامی به  این کار مبادرت می ورزند. برای زنان و مردان دوره ی ما این عمل علاوه بر زینت، نوعی اصلاح عیوب صورت نیز می باشد. منتها برای انسان عصر حجر قدیم نوعی پوشش تزئینی تن بوده است.            چون در آن روزگار پارچه و لباس برای سوزن دوزی و گل دوزی‌ نداشتند، این عمل را روی پوستشان انجام میدادند.

هم چنین در این دوره از برگ ها و الیاف گیاهان مختلف برای تزئین بدن و پوشش مختصر هنگام رقص استفاده می کرده اند. بدین ترتیب که ابتدا آن ها را به صورت تارهای افقی و عمودی در می آوردند، سپس با تارهای عمودی که ان ها را در لا به لای تارهای افقی قرار می دادند، بافت هایی ایجاد می کردند و با گذاردن آن ها در آب، در دراز مدت، می توانستند بر روی ان ها نقاشی کرده و برای پوشش مختصر و یا تزیین بدن خود استفاده نمایند و این اولین حرکت به سوی بافندگی و تهیه ی پوشاک بوده است.

عامل شکار آغازی برای پوشیدن لباس های پوستی بود ولی تنوع پوشش با اشکالاتی همراه بود ، اولا این پوست ها طوری شانه ها و دست ها را می پوشاند که جلوی هر گونه حرکت و جست و خیزی را میگرفت ثانیا قسمت هایی از بدن را اصلا نمیپوشاند، ثالثا بیش تر این پوست ها به خاطر خشک شدن پوست حیوانات پس از شکار قابل استفاده نبود از این رو بشر تدبیری اندیشید و این پوست ها را که با زحمات زیادی به دست آورده بود قابل استفاده گردانید.
ابتدا با جویدن پوست ان را نرم ساخت (کاری که زنان اسکیمو هم اکنون در غیاب همسران شان انجام می دهند) بعد با کوبیدن آن و پس از کشف روغن با چرب کردن! هنوز هم در پاره ای از نقاط دنیا این روش ها معمول است. بعدها بشر کشف کرد که می تواند این پوست ها را، که از طریق شکار به دست آمورده بور، با خواباندن آن ها در شیره ی بعضی از درختان که با آب مخلوط شده بود، نرم کند و بدین ترتیب آن ها را به هر فرم و شکلی که می خواست درمی آورد و مورد استفاده قرار می داد
و ما در ایران مدرک و سندی که بیانگر استفاده از پوست و پشم تا قبل از کشف دسته چاقویی در سیلک کاشان باشد، به دست نیاوردیم و به استناد این دسته چاقو می توان گفت که ساکنان نجد ایران در هفت هزار سال پیش، از این مرحله گذشته بودند و با آغاز کشاورزی و گله داری از پارچه ی پشمی و نخی نیز برای پوشش خود استفاده می نمودند.

با آغاز جنگ جهانی دوم ، جنگی که بنیان تمدن را تکان داد تکامل لباس شکلی انقلابی به خود گرفت.
لباسی که بازتابی است از توان اقتصادی ، نگرش سیاسی ، قابلیتهای فرهنگی و اجتماعی ، باورهای مذهبی و فلسفی و پای بندیهای رسمی و سنتی ، در روند تکامل خود، زیر نفود و سیطره نظام نقشه دار سرمایه قرار گرفت . در این نظام پوشاک جایگاهی دیگر یافت و به کالا تبدیل شد و همانند کالا ارزشی دو گانه پیدا کرد و به دیگر سخن هم برآورنده ی نیازهای بشری گردید و هم محصولی برای فروش شد.

 

 

 

منبع: کتاب تاریخ پوشاک اقوام ایرانی