آستین ها قسمت مهمی از استایل ما را تشکیل میدهند همچنین از مهم ترین عناصر لباس به شمار می ‌رود؛ زیرا اولین چیزی که در هر لباسی توجه را به خود جلب می ‌کند، آستین است. شکل کلی آن ها میتواند استایل های متفاوتی را به وجود بیاورد. آستین لباس علاوه بر اینکه از دست دربرابر سرما و اشعه‌های آفتاب محافظت می‌کند، ورای نقش کاربردی که دارد بخشی از هویت هر لباس نيز هست.

آستین لباس، هم باید زیبا باشد و هم راحت. در طول تاریخ، مدل آستین‌ ها همواره با گذر زمان و تغییر مُد تغییر یافته ‌اند. یک دهه، یک مدل آستین خیلی پر طرفدار می ‌شود، دهه بعد، کل طرفدارانش را از دست می ‌دهد و چند وقت بعد، دوباره مد می ‌شود.این چرخه، همواره تکرار می ‌شود.

آستین های ران گوسفندی در قسمت سرشانه پهن هستند و به مچ دست می چسبند. این آستین ها چون ظاهری شبیه به ران گوسفند دارند، آستین ران گوسفندی نامیده می شوند. شکل کلی آستین ران گوسفندی، پف بزرگی در اطراف سرشانه دارد که به سمت بازو تا مچ دست باریک می شود. بیشتر پف این آستین فقط در سرشانه است و شامل بقیه آستین نمی شود. آستین ران گوسفندی در سال ۱۸۳۰ به بالاترین حد بزرگی خود رسید. زیر آستین لایی هایی از موی اسب و تیغه های استخوان نهنگ قرار می دهند تا حالت خود را حفظ کند و پف دار بایستد. از سال ۱۸۳۵ لایی حذف شد و در نتیجه آستین آزاد روی قسمت مچ می‌افتاد. پس از چندی آستین کوچکتر و پف بالای آن به کلی از میان رفت و در دهه سالهای ۴۰ تبدیل به آستین تنگ شد و در تداوم آن آستینی پدید آمد که در قسمت حلقه آن شیارهایی داشت که روی آستین پف دار از پارچه ای متضاد قرار می‌گرفت.

سابقا بیشتر لباس هایی که آستین ران گوسفندی داشتند از پارچه پشمی تهیه می شدند، اما امروزه از این آستین ها در پیراهن های ساده و پارچه های بافت اریب نیز استفاده می شود.